Pasjonuje mnie narracja życia; malarskie opowiadanie poprzez kolory. Obrazy nie zmierzają do określonej puenty. Ich sens jest każdorazowo odmiennym domniemaniem ufundowanym na intuicji, której pesymizm skrywa się pod kolorową maską syntetycznych, bądź jak to woli, surowych i prostych w formie, kompozycji. Pod warstwą koloru i jego światła jest w nich indywidualne, samotne trwanie. Alternatywą dla ich pesymizmu jest drugi człowiek, z którym mogę spotkać się w przestrzeni obrazu.“
prof. Stanisław Kortyka